ارائه مدلی برای ارزیابی رابطه بین ارزشیابی توصیفی با شیفتگی تحصیلی، خلاقیت تحصیلی و خشنودی تحصیلی با میانجیگری امید تحصیلی

  هدف پژوهش حاضر، ارزیابی رابطه بین ارزشیابی توصیفی با شیفتگی تحصیلی، خلاقیت تحصیلی، و خشنودی تحصیلی مبتنی بر میانجیگری امید تحصیلی بوده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدائی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1391-1390تشکیل داده‌اند. روش نمونه‌گیری، خوشه‌ای چند مرحله‌ای بوده که نهایتاً تعداد 240 نفر از دانش‌آموزان مورد نظر پژوهش، بطور تصادفی برای تحقیق انتخاب شده‌اند. ابزار تحقیق پنج پرسشنامه محقق ساخته بوده است: 1- پرسشنامه محقق ساخته شاخص‌های ارزشیابی توصیفی کارآمد؛ 2- پرسشنامه محقق ساخته امید تحصیلی؛ 3- پرسشنامه خلاّقیت تحصیلی(عابدی)؛ 4-پرسشنامه محقق ساخته شیفتگی تحصیلی؛ 5- پرسشنامه محقق ساخته موفقیت تحصیلی که روایی آنها به لحاظ محتوا تأمین شده و در این خصوص از نظرهای استادان و متخصصان استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل مسیر و مدل معادله ساختاری استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر، نشان داد که ارزشیابی توصیفی بر امید تحصیلی اثر مستقیم دارد. نیز امید تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی، خلاقیت تحصیلی، و موفقیت تحصیلی تأثیر مستقیم دارد (001/0 < ). همچنین، نتایج نشان داد، ارزشیابی توصیفی بر شیفتگی تحصیلی، خلاقیت تحصیلی، و موفقیت تحصیلی تأثیر غیر مستقیم دارد (001/0 < ) . مطالعه مدل تجربی پژوهش به روش معادله ساختاری نشان داد، شاخص‌های برابر با 96/0، برابر با 93/0، برابر با 0483/0، ( ) برابر با 71/246 و 94 = بوده که گویای برازش مطلوب مدل است.